Doğa kuralları gereğidir , aşkı yaşamak .
Yoksa , akar mıydı gözlerden yaş ?
Gönülden gönüle kurulur muydu köprüler...
Bakar mıydı gözler hasretle yollara .
Özlenir miydi beklenen ?

Uykular , bu kadar mı ağır gelir ,
Gecenin bitmesi çekilmez mi iple ,
Akreple yelkovan gösterir ayrı yönleri ,
Kıramazsın içindeki kısır döngüleri...

Bir tatlı söz , bir bakış ,
Unutturur çektiğim acıları .
Hasret yağmurları dönmesin musonlara ,
Etmesin talan , içimdeki filizleri .
Takıl rüzgarların peşine ,
Savursun yaprak misali ,
Sımsıkı tut , bırakma ellerimi...

Bulacaksın , bıraktığın yerde beni ,
Gördüğünde , gülümse yüzüme ,
Acı söz söyleme ne olur ,
Gelişin matemim olmasın .

Ayrı geçen günlerin acısını çıkarırcasına ,
Sarılacağız özlemle birbirimize .
Tek kelime etmeyeceğim ,
Kokun sinsin diye içime .
Akşamın serinliği çökerken üzerimize...

Soru sormak yok ,
Kabuk tutan yaralarımızı deşmeyelim .
Bir musubet bin nasihattan iyidir .
Aynı hataya bir daha düşmeyelim .
Ayrı geçen günlerin olur mu telafisi ,
Silebilir misin geçmişte ki izleri ,
Zamanı geri getirebilir misin ?
Bir saat dilimindeki kısacık saniyelerle...

Yürek yorgun , dil suskun ,
Arenada aslanlara atılmış gladyatör gibiyim .
Bu savaşın , ilk yenileni de değilim .
Eğer , yüreğini koyduysan ortaya ,
Aşk kapısı açıktır , girmesini bilene .
Değer ver , seni sevene .
Ölümsüz aşklar kalmasın düşlerde...




Refik
23 . 12 . 2017
İstanbul