İki çizginin arasında
Nasıl duruyordun,
İkisinin de ne olduğunu bilerek?
Bütün çamların devrilmiş
Ve yeniden dikilmişti.
Cevizlerin de öyle.
Durgun tuzlu bir deniz
O her şeyi görür;
Lodosu, kara bulutları,yağmuru,fırtınayı,
Güneşi ve pürüzsüz o maviyi,
Rengarenk gökyüzünü,
Beyaz bulutların hakimiyetini,
Varoluşun delirmekten geçtiğini;
Ve saflığını,
Samimiyetini,
Cesaretini,
Kirlenmeyi,
Entrika bilmezliği
Ama ona karşı uyanıklığı,
Soytarılıktı işte,
Kendine eziyetti!
Baş başa kaldığın tuzlu durgun denizin,
Bedenin ve ruhun paramparça; denizin üstündesin,
Bu kanla çok kalamazsın burada,
Ne yaparsa yap kendinden çıkmadıkça
Adaletim yok, diyecektir herkes sana.
Sahi.. bu kadar ciddiyet kimin içindi-
Kimin içindi bu temkinler,diyeceksin sen de
Bir şeylere dahil olup ait olma çabaların ölünce.

Meral Meri / Birinci Ölüm