Mutluluk veren şeyler, kişiden kişiye değişir.
Benim ki;Hayat kaynağı aşkımı anlatmaktır,
Özel dokuma evrenimin içinde, yerli yerinde,
Aşk, önündeki engellere bire bir katlanmaktır…

Farklı kişiler kolay ulaşacaklarını düşünürler,
Oysa, küresel ısınmanın yanacak olası durumu,
Yolda yürümek yerine daldan dala atlıyorsun,
Her daim peşinden sürükler aşkın son durumu…

Ardından bir ışık çizgisi bırakarak geçen yıldız,
Keyif vermedi, kılı kırk yaran tavrı yüzünden,
Henüz bilmediğim taraflarını keşfediyorum,
Kendimle sözleş mişim, dönmem sözümden…

Eritilmekten tesadüfen kurtulmuş var mıdır,
Lütfen bir adres, yada telefon alabilir miyim,
O gözlerinin bakışıyla, gizli gizli konuşarak,
İlk görüş kalıntısı, aşinalıkla kalabilir miyim…

Hüzne değer vermeyeni, dost olarak görmem,
İnsanın herhangi insan olmaktan kurtulması,
Sevdim, övdüm, hiç bir ışık yakmadı önümde,
Yorumladığı, emeğimi “Devede kulak”sanması…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.