Ne zaman düşünsem seni
Yıpranmış geçmişim öyküsü gelir aklıma
Nasıl gel derim  ki sana
Acır  ruhum
Vurgun yerim en derin yerinden...
Sen tamah etme düşlere
Yalnızca seven benim
Yalanı kendine yol eyleme
Yaktın beni,kurudu dalım
Sana uçsun kırıntılarım
Gamzen mezarım olsun
Sır olsun istemem sevdam
Yıkılsın bu şehir
Bir sabah uyandığında
Duyacaksın yüreğinde buruk bir acı
Bir seni vuracak ihanetin
Buralardan gitmeyi çok denedim
Olmadı,beceremedim
Seslerin sustuğu geceler
Yalnızlığımı saklıyor benden
Kahrolası soğuklar
Bedenime kırpaç gibi vuruyor
Bu nasıl bir yalnızlık ki bitmek bilmiyor
Mutluluk,neden karanlığa gizleniyor
Sevmiyorum karanlığı
Bana sensizliği hatırlatıyor
Geceler benim uykum gibi
Suskun
Hayatımın zerre kadar önemi yok
Gerektiğinde hayatımı hiçe sayarım
Bir o kadar da yalancı ve riyakarsın
Patlayıcı bir madde gibi
Yüreğimde taşımışım seni
Kaygı dolu,ürküntü dolu
Bir sır gibi gizlisin
Okuduğum yoksulluk romanlarında
Ve gözgöze elele seyrettiğim filmlerde
Sendin kraliçem
Ama kendime duymadığım şefkati
Hep sana duyardım.
Birbirimize ne kadar ne kadar üzdük
Biliyormusun