Kaldırımlara dökülmüş sonbahar yaprakları gibi
Rotasız… Bilinmez bir yolda yürüyorum!
Canımı yakan yüreğime ekilen hüzün tohumları
Büyüdükçe büyüyor içimde.
Gözyaşlarım onları suluyor…
Ve besleyip büyütüyor yüreğimde!
Yalnızlık zincirleri bağlanıyor
Sarıyor sıkıca yüreğimi… Hayallerimi de!
Çaresizliğin kol gezdiği sokaklarda
Nefes alıp yaşamaya çalışıyorum şimdi.
Loş bir sokak lambası gibi
Sevgimi attığım adımlarıma rehber edindim…
Hayaline sarılıp gecelerime seni ekledim.
Yağmurla yarıştım kimi zaman
Seni gözyaşlarıma gizledim!
Umutsuzluğa dönüştü sevgim.
Seni çaresizce bekledim…
Bir ılık meltem gibiydi sözlerin
Şimdi onları duymaya hasretim…
Yalnızlık yağmurunda ıslanıyorum!
Sevgine sahipken yüreğim
Sensizlik bir virüs gibi
Yerleşiyordu vücudumun her zerresine…
Yüreğim acı çırpınışlarla kanıyor şimdi
Sensizliğin kollarında buldum bir anda kendimi
Bataklıkta yol almaya çalışıyorum.
İşte her çırpınışta gözyaşlarım yoldaş oldu bana
Bir mağarada mahsur kaldım belki…
Bir umut ışığı arıyorum çaresizce!
Masallarda saklı mutlu sevgileri
Arayıp duruyorum uzak ülkelerde şimdi!