Haramiler padişahının masalı

Uzun zaman keşfindeydi
Saltanat kuracaktı muhteşem
En yüksek tepeyi mekân tuttu
Burada işte tam burada kurmalıydı
Buradan gözlerim dedi dört bir yönü
Yer ayağımın altında gök üstümde
Kitabını yazmıştı duasını okumuştu
Kendisine ulaştırılmıştı muştuları
Zaman işte tam zamanı görmüştü
Tepeyi önce bir güzel tepmeliydi
Tertipleyip haşmetiyle dikmeliydi
Onu ince ince bir şehre şehri devre
Devri büyük bir hükümdarlığa
Çıkarmalıydı

Önce işçiler ordusu kurmalıydı
Harç karacak taş taşıyacak kat örecek
Sonra kadınlar olmalıydı kim doyuracak
Sonra korumalar korucular gardiyanlar
Her yere haber varmalıydı bildirmeler
Haberciler muhbirler tellaklar ulaklar
Zangır zangır sesini duymalıydı kulaklar
Tepenin etekleri tel örgülerle kaplanmalı
Telden içeri bir geniş baraj koyulmalıydı
Barajdan beri yüksek duvarlar örülmeli
Duvarların uçlarına burçlar konulmalı
Burçlara ateş topları yerleştirilmeli
Uçan kuşlar için sapan/cı dikmeli

Tepenin altı zindan olmalıydı
Onca isyancıyı nereye koyacaksın
Öldür öldür bitmez hem ya biterse
Ekin tarlada sebze meyve yerde kalacak
Zincirleyeceksin ipleyeceksin bağımlı bağlı
Koyacaksın başlarına gözcüsünü sözcüsünü
Göz açtırmayacaksın uçana kaçana yatana
Demiri kim dövecek taşı kim kesecek
Bütün bunlarla uğraşmak zor olacak
Defterdarı kadısı dadısı bakıcısı yakıcısı
İbrikçisi gümrükçüsü pejgircisi ayakçısı
Güldürmek için şaklabanı, üzülmek için
Bağrını yırtıp ağlayanı, uyumak için
Neni söyleyeni

Bitti inşası yanında maşası geyşası
Sağ omzunda melekler solunda kelekler
Tepe tepeden tırnağa biçildi ölçüldü giydirildi
Bütün açlar yemeden yedirdi içmeden içirdi
Harami başı doydu doyuruldu taçlandırıldı
Derken kırk yüz bin çağ ömür sürdürüldü
Zaman bu kimine derman kimine fermandı
Ve ekmek ekşidi yenilmedi içilmedi su acıdı
Açlık sardı tepeyi, tepeden tırnağa tükendi
Açtılar hazineleri döktüler saçtılar dağıttılar
Çare olmadı toprak yeşermedi ot bitmedi
Açlık sardı mideleri kazıldı ruhları bozuldu
Doyuramadı hiçbir şey sonsuz açlıklarını
Saldırıp birbirlerini yemeye başladılar

Sihirli bir değnek değmişçesine dağlanıp
Şekilleri şemaları değişti kimyaları ucube
Gözleri omuz başlarında ayakları göğüste
Kolları kalçadan kayık şiş göbekleri yayık
Her biri görülmemiş bir yaratığa dönüşüp
Dökülüp yollara böcek fare yılan çıyan
Kaçıp dağıldı yandaşı paydaşı hamurdaşı
Toprak yemeye başladılar taş kemirmeye
Ne toprak ne taş ne çakıl parçası kaldı
Gök patladı üstlerine kırmızı yeşil mor
Yanıp tutuştular alev alev kor
Eriyip arzın merkezine
Bir şafağın beyazında
Yok oldular


Ahmet Coşkun