Eyy tanrım,
Bendeki bu hâl nedir söyle ?
Hani, insanın içini bir şeyler kemirir durur ya!
Tarifi olmaz.
Lime lime eder gibi,
Diri diri yanmak gibi.
Gözlerini yumarsın da bir yerlere gider... gider gelirsin katlayarak hasreti.

Yada bütün umudunu bağlarsın bir dilek ağacına,
Olur gibi
Olsun gibi
Olacak gibi.
Yani bildiğiniz tam bir kördüğüm.
İşte öyle bişey tanrım,
Ben adını koyamadım.

Sanırsın ki,
Sadece umudumun diğer ucu,
Düşlerimin en korkulusu,
Gerçekleşemeyen kavuşma arzusu,
Yitik umutlarımın can çekişi,
Nedir bu bendeki nedir ?
Zamanın ha ötesi ha berisi
İçi yanmış tarih desem! kim inanır bilmem ki ?
Ahh o yıllara esir düşüşüm yokmu !
Her gününde bir parçamı kaybettiğim
Arayıp bulamadığım, bulamayıp çaresiz kalışım.
Hep gizli mi sevmek zorundasın beni ?

Bilsemki kederdendir bendeki bu hal,
Hapsettiğim gözlerimden damla damla akıp,
Belki de yakıp yıkıp gidişindendir.
Bilsemki hasretin zirveye ulaşmış halidir.
Buhar olup yağmak gibi
Sulara resmini çizmek gibi
Dolup dolup taşmak gibi
Adı yok işte tanrım, bu duygunun adı yok.

Hani,
Sol yanını dolu bilirsin de
Sağ yanını bomboş.
Gel dersin en sevdiğine gel, sarıl bana doldur sağ yanımı.
Bende niye her taraf bom boş tanrım
Benim niye sağım solum boş ?

Gelsen, doldursan sağımı solumu
Tamamlasan kanadımı kolumu
Belki...belki bulurum kaybettiğim yolumu kimbilir,
Belki koyarım bendeki bilinmezliğin adını.
Sen derim o zaman sen !
Adı sen olur bütün dünyamın
Sorularım biter,
Kederlerim gider,
Gözlerimin içi güler be, yüreğimin dibi güler.
Tamamlanır eksik yanım, ah bir bilsen ne kadar da ufalırım.
Hiç büyümem hep çocuk kalırım,
Vallahi hiç büyümem.

İşte o zaman anlarım ki,
Dileklerim tuttu derim,
Birer birer çözerim attığım kördüğümleri...

Selma Akkaya