Papatya gibisin beyaz ve ince,
Eziliyor ruhum seni görünce,
İsmin dudaklarımı yakıyor neden,
Nedir bu çektiğim senin elinden,

papatyaların kökleri topraktayken kokmaz
Yani papatyanın o güzel kokusu ancak,
Kopartılıp, öldürüldükten sonra var olur...
Bu yüzden ölümün en güzel kokusudur.

Bir çok şiire,şarkıya konu olmuştur, papatya.
Bir çok gönüllere umut,sevgi filizlendirmiştir.
Beyaz ve sarının uyumuyla narin bir çiçek,
Saflığı ve umudu müjdeler.

Papatyalar benim için özeldir.
Kırlarda eşsiz güzelliği ile durur karşımda.
Evet özeldir,narinliği ile gözleri doldurur.
Ne papatyalar zamansız açar,nede yüreklere
Amansız kötü haber iletir.
Saflığı ve temizliği ile yeni bir ışık olur.
Bütün elemleri,mutlulukla aydınlatır.
Tıpkı empati yapan ve hayatı seven insanlar gibi......

Papatya demişken,helede masumluk,saflık,
Umut ve hayal demişken,gelin çiçeğine konu olmasından
Bahsetmesek yanlış olur.
Bir çok gelinin,gelin çiçeği olup,
Araba camlarına baş harflerinde ,değişiklik kaydeden papatyalar,
Beyazlığını adeta simgesi olmuştur.
Bu papatyalar benim yıldız takıntılarım gibi
Ne kelimelere sığar nede yüreklere
Körpe gönüllerde,uçsuz bucaksız hayallerde
En saf hali ile yüreklerde.
Elli etekli gelinler de.
Bir numaralı gelin çiçeklerinde.
Sevdaların gönüllerinde.
Sena kulun en büyük hayalinde.