bitmedi gece olmadı sabah
kurguladım beynimden geçenleri
sensiz doğdu güneş sensiz batacak
hasret yağmurları yağacak üzerime

güne yine sensiz merhaba diyeceğim
hüzün saracak her yanımı
yine sensiz karanlıklarda kalacağım
her anımı seninle yaşıyorum

karardı dünyam gidişinle
bir elveda demeyi bile çok gördün
arkanda bıraktın iki yaşlı göz
kurudu bak hayat pınarlarım

bu kadar kolay mıydı unutmak
yaşananları yok saymak
hiç mi hatırı yoktu o güzel günlerin
mutluluk saçıyordu bakarken gözlerin

şimdi dünyam döndü tersine
sensiz bir hiçim artık
ayrılığı kabullenmek çok zor
yüreğim sürgünlere yol aldı
dönüşü olmayan meçhule doğru
ağır aksak gidiyorum

başka seçenek bırakmadın bana
kırk katır mı kırk satır mı hangisini seçeyim
fermanı mı sen yazdın
kırıldı kalem verildi hükmüm
asıldı boynuma yaftam
ayağımın altındaki tabureye vur tekmeyi

sorma sakın son arzun ne diye
duyacağın kelime mutlu etmeyecek seni
yine de söylemeden geçemeyeceğim
ben seni ölüm diye sevdim ...





Refik
03 . 11 . 2017
İstanbul