Ahdımdı,
Yüreğimi sıvadığın balçıklar arasından ışıldamak
Yeni güne salt umutlarla başlayıp
Ümitleri bir tespihe sıralamak.


Açmadın
Çaldığım kapıları
Kapına göz pınarlarımı bıraktım
Her damlası vurdu avlularına
Gümüş tentelerinden damladı sevinçlerim
Yüzünden süzüldü bir çok defa
Kafanı kaldırıp bir kez bile bakmadın.


Acın hangi dilde acıtmaz?
Söyle de onu yazsın kalemim
Çekilecek acı kaderde kalmaz
Eminim...


Yaramdı,
Gönlünün yaren oluşu bilmediği coğrafyalarda
Fethettiklerin kara bulutlarca işgal edilirken
Fethedemediklerinin sancısı vardı karnında
Yetemedim
Gözünde büyüttüklerine
Yetemedin
Bu yangını söndürmeye...


Son vedamdı,
Şiirlerimle ellerinin arasına buruşturup bıraktığım
Kalbinin nasır tutmuş yanlarını
Bileyledi mi söz yaşlarım?
Bu aşkla birlikte küllenemedi yazık
Kapında nöbet tutan gözyaşlarım...






Elif SEZGİN