0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
881
Okunma
Kahveyi çok severdim hala da öyle
Asla şekersiz biliyorsun
O eski tadını da bulamaz oldum
Çünkü sen geldin kahveme ortak oldun
Kahvem buna bozuldu soğudu
Sen varken her şey bilhassa kahve bahaneydi
Sen varken vakit kavramı yoktu
Kahvenin kokusu hep burnumdaydı.
Ama aklım fikrim sendin
Sen varken kahve soğurdu
Ben soğuk kahve sevmezdim
Sonra sen kahvenin ne önemi var derdin
Sonra yeni kahve koyardın bardağıma
Bir yudum alırdım unuturdum sonra
Böyle sürüp giderdi, hoş anılardı.
Bir gün sen gittin, ben yalnız kaldım
Sonra eski dostum kahve geldi
Ben kahveyi sütlü severdim, şekersiz
Şimdi sevemedim kahvemdeki sütün tadını
Şimdi sek ve sert içiyorum kahvemi
Kokusu da alıp götürüyor işte
Gittin kahvemi kendim koyuyorum artık.
Sami Arlan..
