Daha fazla tiyatro yok
Saklı sevincin vuruşunu koruyan
Güzel ve oyun

Duygusal olanla
Akılsal olanın harmonisi
Vur ayağını yere
Sızsın damardan
Gitsin annemin köyüne

Annem
Adalet Ömer in büyük kızı
Ben Türkü nün anası
Hiç olmaya giden
Artık tiyatro yok annem

Kafamın içindeki cennet-cehennem
Öz suyunu dünyaya tükürürken
Tam burada
Bekleyemem
Sonra ne derim, hüzünlü kahramanım Kafka ya
Hem ,yazgı kime söz vermiş ki…
Tiyatro yok
Yok tiyatro annem

Mayası dostluk olanın
Gözlerinde önemsendim
Korkum yok
Ne ben yarımım
Ne de aykırı şiirlerim
Sadece
Evet sadece
Hatalarımla kucaklaşmaya
Ve
Mayıs yılgınlığıma isim vermeye geldim
Ona uymazlık adını
Ona geçmiş ismini verdim
Dostum bunu uzaklara götür
Kimsenin bulmasına izin verme
Ben yine
Ben bile bulamayayım
Tiyatro yok annem

İnsan biraz daha iyi olmalı ürettikleriyle
Aydınlanmalı
Tolstoy un dediği gibi

Düşündüm ,uyguladım
Uyguladım ,yaşadım
Daha fazla tiyatro yok annem

Hepimizden daha büyük olanın parçasıyız
Sen Şahesersin
Ben
Hiç kimseyim.

Sevilay Karaman—11/5/2008