ONİKİ AY; DÖRT MEVSİM
======================

Gül sevdalı gönlünün, tek göğüs kafesinden,
Islanmıştı dudağın, aldığın nefesinden.
Vuslat vakti gelince, ömrünün vadesinden,
Oniki ay dört mevsim, bir şarkıda başlıyor!

Bulutlanmış yüreğin, belki yağmur yağacak,
Yağmur damlalarıyla, belki seni boğacak.
Belki de pırıl pırıl, orda Güneş doğacak,
Oniki ay dört mevsim, bir şarkıda yazıyor!

Yanakların gülşendi, pembe güller açarken,
Teninin her dokusu, misk-i amber saçarken.
Rüya âlemindesin, gökyüzünde uçarken,
Oniki ay dört mevsim, bir şarkıda çalıyor!

Ela gözün üstünde, hilal senin kaşların,
Göz pınarın boşalmış, damlıyor bak yaşların.
Şu çileli yollarda, o direten başların,
Oniki ay dört mevsim, bir şarkıda söylüyor!

Gönderilen çiçekler, koklanıp da solmadan,
Çekilmişsin kenara, daha akşam olmadan.
Kollarına al artık, vakit geçip dolmadan,
Oniki ay dört mevsim, bir şarkıda gidiyor!

Hasretin tutsak olmuş, acı gelen naralar,
Şimdi durmaz kanarken, sinendeki yaralar.
Yüreğin bilinmezi, farklıdır bu aralar,
Oniki ay dört mevsim, bir şarkıda kalıyor!

Bestelenmiş şiirsin, satırlarda yazarken,
Mavi boncuk olsada, kurşun dökmüş nazarken.
Geçmişi bırakıp da, sağlam temel kazarken,
Oniki ay dört mevsim, bir şarkıda bitiyor!

Hakan KURTARAN
11.05.2008- AYDIN