meraklı ellerimde demirden şiirler
kaç anlamlı balık çıkardı deniz diplerinden
açıldıkça açıldım sularında sevdanın...




gözlerimin ucunda göçebe kuşları
aklıma yuva yaparken
ne büyük bir sessizlik bıraktı giderken
koyulaştı iyice karanlık
aşk ve su
atlar gibi içime
dizginli
nabzım
ileri/geri




masada kağıttan dağlar saçlarımı tarar rüzgara karşı
odamda bulut yankısı düşlerin aynası
az sonra içinden geçip su vereceğim saksılara ki
gürültüsü dinsin şehrin...






biliyorum
kızgın kayaların üstünde zeytin ağaçları
derin sessizlikle ruhuma yapraklarını atar
tutunmak ve yürümek
zamanın
belleğinde
yaklaşan
gemiye






ah çocuklar da büyüdüler renkli mürekkeplerle
elimdeki topu filenin arkasına göndersen
toz/duman
aydınlık gölgelerin çardağında ise oturmuş yazgı
çekin gülüşünü mavinin koca duvarlara
söyle şarkımızı tahtadan at hasret gömleği giyen ağaca
uyudum/
uyandım
uzun/uzun
yüreğimde
telli saz






ki,mutluluk burada değilse
hiç bir yer bizim değildir
geçtiğimiz sokak
bağrına bastığın çocuk
şuramdaki nefes


ve
hep bilirim ki
dua gökyüzüne açılmış güneştir