şikayet ettim kendimi,içimdeki sana
sızı doluyordu sesime,
titriyordu beynimin küçük sevinçleri
hava pus ve sis içmişti büyüdüğüm saatlerde
sarhoştu çağlar ve zamanlar
sis basmış bir sonbahara benzerdi vurulup gidenler
gözlerim bir kör sevda tutkunu
celladıma uzatmış boynumu
arkamdan küfredenler.

şikayet ettim seni,içimdeki sana
gözlerime baktı gözlerin
bir çift günah dökülürken yere,
sessizlik alıp götürdü seni
sancısı yorgun bir şarkı yüreğin kıyısında
batışımı seyrederken,
çocuklarımız ölüyordu,öykülerimiz sancı yiyordu
oysa tüm yıkımların resmini çizecektim
kirlenmemiş bir hayalin şarkısını söyleyecek
sonra ölecektim.

şikayet ettim seni,içimdeki sana
ve tanrıya neden bu kadar benzersin
öldürülmemiz tanrıya benzediğimizden mi
halbuki herşey ve herkes ancak kendisine benzer
hayal insanın düşmanı değil
içimizdeki kırlarda gezer
nedir peki bu fırtınalar
nasıl bir şarkıdır öyle içimdeki seni ezer.

hayali için ülkeler aşan şairden geriye ne kald ki,
hayaller gizli kumsallarında gömülürler hayatın
Yusuf için bahar gözlü Züleyha’mı sandın onu
şimdi namlusu olduk insandan silahların.

şiir,herkesin içinde olduğu bir kalbe karşı savaştı
ve yenildi,
direnmiyorum artık
üç-beş gramlık direncim daha var
siz beni alın götürün şaşkın düşler
ben bu kavgayı sürdüremem mahşere kadar.

kalbin yamaçlarına insan yıldırımları düşmeyegörsün
ölmeye başlar insanın ordaki ötekisi
böcekler de örtüşünce
görünmeye başlar mahşerin ilk atlısı.

üç-beş gramlık sabrım daha var
saklanmış derinliklerime onurum,susar
yutkunur kendisini,sırtından vurulmuştur
hıncından kan kusar;
durmayın öldürüm beni.


„kaybedecek birşeyin yok artık
kaç zaman aşın da pişmez
tok başa bela yalnızlık
yüreğin incimiştir,hayalin peşine gitmez.“

şikayet ettim seni,içimdeki sana
„bir ırmak akmışsa
kahkahalar günahlarla yıkanmışsa
ve asaleti boyun eğdirilmişse sevginin
ve artık hayat sevgi ile yürümüyorsa
ve savaşlara tutunsa insanoğlu
o zaman yıkması için kesin emir verilmiştir
mahşerin dört atlısına“

yokluk beni vurur,hırsınız beni vurur
içimdeki isyanlar çığlık olup
dilimin uçurumlarına
intahar için gelirler,
yarım bırakılan şarkıları
sırtıma bağlayıp öyle ölüyorum.

şiirlerime sorsan
insan savaşlarını yazarlar
yüreklerinin nasıl kanadığını bir bilsen
yapayalnızken arkadan vurulduk ben ve gölgem.

Zeki Nurçin