Ey yâr aşkınla sen tabiptin bu kanayan yarama
Yaklaşmadın yanıma derdim sor dedim ben ama
Ağlarken gözyaşımı sen silersin dedim mendille
Bir gülümseyen saran olmadın neden tatlı dille
Öyle bir baktın ki dedim beni benzetmedi adama
Aldın hançeri hasret okuyla sapladın elinle burama
Seni durduran bir gönlün merhametinde yokmuş ama

Mevla derdi verirken dermanını da verir sanma dermansız
Derman aşkla bakışında gülüşündeydi bilmedin ey vefasız
Aşkla yârin gülüşü olmadan söyle yaşarır mı bu can cansız
Derman iken derman olmayan neden oldun sen ey vicdansız
Öyle bir baktın ki dedim beni benzetmedi eyvah bir adama
Aldın hançeri hasret okuyla sapladın elinle burama
Seni durduran bir gönlün merhametinde yokmuş ama

Yarama merhem olmadın öldürmez Mevla verir dermanı
Bir daha karşıma çıkarmasın senin gibi dertten anlamayanı
Üç gün sevdikten sonra vazgeçenden aramam artık dermanı
Arar buldurur Mevla beni bu yaramla gönülden bir saranı
Öyle bir baktın ki dedim beni benzetmedi eyvah bir adama
Aldın hançeri hasret okuyla sapladın elinle burama
Seni durduran bir gönlün merhametinde yokmuş ama

Âşık Gülveren’im sen çal gönül sazını ara sen saran cananını
Açarken sakın kurutma sen gönülde açan güllerden bağlarını
Mevla hiç dermansız bırakır mı aşkla seven o güzel canlarını
Dermanını gönderir bir gün sabırla açarsan gönül kapılarını
Öyle bir baktın ki dedim beni benzetmedi eyvah bir adama
Aldın hançeri hasret okuyla sapladın elinle burama
Seni durduran bir gönlün merhametinde yokmuş ama
Âşık Gülveren