Nasıl mıyım? Hiç’im.

Ruhundan mızrak geçmiş
cansız bir bedeni taşır gibi gövdem.
Vapurdaki yolculardan atılan
hiçbir lokmayı kapamayan martı.
Elden ele karılan maça kızı kartı.
Notası yarım kalmış bir ezgi.
Dili olmayan âmã dilenci.
Yüreği paramparça edilip avuçlarına bırakılan,
Çocukluğu elinden ç/alınmış bir hiç.

Kerameti, kendinden menkul
Sevdiği herkese zûl
Lahore’de esir tutulan bir kul
Artık değeri yitirilmiş pul gibiyim.

Nefesim ciğerlerimde örselendi bugün yine.
Damarlarıma yabancı insanların kanı karıştı.

Dilim sustukça ve kısıldıkca sesim,
gücü aczime yeten sükûtuma sataştı.

Ki;

Bende bilirdim fütursuz binlerce misilleme göğün göğsüne uçurmayı.
Bende bilirdim ölmeden aklımı kaçırmayı..

Saçlarım... Hani çok severdinya...
Öptükçe koklayasın, sevdikçe ölesin gelirdi.
B/elime akan simsiyah saçlarımı tarıyorum şimdi dizlerimde.
Her teline bakıyorumda, kendimle birlikte ne çok acı ne çok üzüntü yetiştirmişim.

Bize dair; umut diye bir şey vardıya?
Artık yok!
Onu da yaktım.
Sardunyalar da soldu çünkü!
Öldü sevgi tomurcuklarım.
Güz bitti; Hazan’da geçti.
Bahar’ı bir daha görür müyüm,
Poyraz düşer mi kalbimin cemresine, bilmiyorum.
Takvim yaprakları odamın yerlerine dağılmış.
Duvarda asılı kalmış anılarımız.
Seni, imlası bozuk şiirlerimde;
Öznesi yitmiş cümlelerde öldürüyorum.
Kitaplarım evimin dört bir yanında saçılmış..
Mor bir gecede;
Ömrümü adayacak kadar sevmiştim seni!
Şimdi erimiş kar tanecikleri gibi süzülüyorsun kirpiklerimden.
Hayatımı yakmadan bu köz
Adını da, seni de unutacağım söz.

Kim miyim?..
Ben, uzakların kızı.
Küçücük kızı saklayıp kocaman kadını oynayan bir deli.
Bir yanı enkazda bulunmayan bir göçük,
öte yanı azraili bekleyen ufacık bir çocuk.


KevserBaysal / Yüreği Sürgün
Köln

______Düzenlenmis hali ile_____