Kıymık kıymık ruhuma batardı acıtan sözleri
Gidecekmiş gibi uzaklara dalardı hep gözleri
Hep ayrılık şarkıları söylerdi bıkmadan dilleri
Ayrılığı geciktiren nedense hep ben oldum

Sevgiden uzaktı söylemezdi hiç o sözü
Hep beni yakar kavururdu özlemin közü
Ne zaman yar desem gülerdi alaycı yüzü
Sevdiğini söyleyen nedense hep ben oldum..

Bin bir kuşku soktu sanki bilerek aramıza
Bütün yollarımız çıktı sebepsiz ayrılığa
Ben sarılmak istedikçe duvarlar ördü aramıza
Kavuşmayı isteyen nedense hep ben oldum..

Hep savaştı benimle barışmaktan uzak
O sevgisi yalandı gözleri ise bir tuzak
Anladım yasaktı bana, imkansızdı vuslat
Ümitle bekleyen nedense hep ben oldum….


Ondan vazgeçtim ama sevmekten asla
Anladım ümit yok veda etmeliyim ona
Bir daha uğramam aşk denen o limana
Aşka kıymet veren nedense hep ben oldum…


Şimdi yokum artık bir ayrılık şarkısı söylesin
Yalancı sözleriyle nice gönüller fethetsin
Onu çok sevdim diye gülsün eğlensin
O hep gülerken ağlayan nedense hep ben oldum..