Hüzün konar pencereme susmaz konuşur
Yüzünü benden saklar ay buluta dolaşır
Güneş birazdan gider karanlıklar dalaşır
İçimde bir sızı efkar dertlerimle buluşur

Beynimde binlerce elem keder karışır
Alır benliğimi benden çok uzaklara taşır
Okyanustan gemiler iskeleye yanaşır
Belki içinde dert var gözüm kamaşır

Masamda resmin duruyor sesin kulakta
Duman tüter penceremden Tekir sokakta
Gözler uzağı gözler eller yanakta
Andıkça susuyorum ismin dudakta

Nerdesin bilmiyorum hayalin var kucakta
Aradım bulamadım ne köşe ne bucakta
Belki cok uzaktasın belki de şuracıkta
Konuşmazsan konuşma yeter karşıma çık ta

Geldin konuştuk sabaha kadar
Sen bana sevgili ben de sana yar
O kadar mutluyduk bir o kadar bahtiyar
Yorulmaz kanatlarla uçtuk diyar diyar

İçtik orada yedik orada aşkın özünü
Orada söyledin seviyorum- aşkım sözünü
Söylenene inat açtın yürek gözünü
Üstümüzden attık ağır sevda hüzünü

Bir irkildim bir uyandım güneş yüzünü açmış
Etrafa bir aydınlık, birde gürültü saçmış
Herkes kendi işinde ,esnaf dükkanı açmış
Ne etrafta Tekir Kedi ,ne fareler ondan kaçmış