umutlarım geceden kalma
üstüne ölü toprağı atılmış
gecenin sessizliği sinmiş üstüne
zifiri karanlığa gömülmüş
hayat salıncağında bir o yana bir bu yana yalpalıyorum
yalınayak yürüyorum yalnızlığıma

dört duvar arasında sıkışıp kalmışım
umutlarım kuş olup kaçışmakta başka bahara
nefes alamıyorum, başım öne eğik
hayata karşı pes ediyorum
mağlubiyetimi onaylıyorum resmen
hayat, filmi çekilmiş bir roman gibi
hiç umduğumu bulamadım
oysaki bambaşka hayal etmiştim

hiç sevmediğim ve nefret ettiğim insanlara karşı gülümseme
yapmacık tavırlar, yanlış ve kötü bir rol seçmişim
sadece ben değil, herkes aynı rolü oynuyor
cesaret edip gerçekçi olanlar da var ama çok az
onlarda başrolde oynuyor zaten, hayırla yad ediliyorlar

zifiri karanlıkta penceremden süzülüyor güneş ışıkları
nasılda aydınlatıyor etrafı o dar ve küçücük yerden
her gecenin sonunda bir sabah vardır elbet

şunu anladım ki savaşlar, kavgalar asla bitmedi, bitmeyecek
öyle olsaydı zaten dünya cennet olurdu
imtihanın sırrı kalmazdı
ya sabır deyip, sineye çekeceğiz elbet
neden pes edeyim ki
neden boyun bükeyim ki
neden kader deyip işin kolayına kaçayım ki
teslim olmak mı, hayır
her şeyi bilen, yaradan bir Allah var
yalnız ona secde edeceğim
ve ona teslim edeceğim ruhumu
kalu belada verdiğim sözü tutacağım
UMUDUM HENÜZ BİTMEDİ...

SADIK YILMAZ
Tarih: 28.09.2017 =====================