incitmiş olabilirsin, boşver
en fazla bi kaç his boşa giden.
hissizlik dünyasında, hem de
ıssızlık denizinde
bütün gemiler portatif aşklarla
demir almış giderken
senli benli bi kaosun ne önemi var...

kırmış olabilirsin, boşver
belki ölüm gibi bi şey olur sevdiğim bi şiiri dinlerken.
atları sürmeye gelmiş o kadını okurken, hem de
su olurken hep, ne önemi var ki:
"senli ben"li her hangi bi şeyin...
bu kadar mişli geçmiş zamanken biz
içi boş bi hikayeyiz...

üzüldüğünü söyleme, boşver
bi yalandan kurtuluruz söylenmeyen.
kafam böyle güzelken, hem de
seni öyle güzel düşünürken
ve tıka basa boşlukla doluyken içimiz
üstelik hiç bi cevap ruhumuzu okşamazken
neye yarar ki gerçekliğimiz..

üstü kalsın bu aşkın, boşver
belki bi martı mutlu olur bu "bizsiz"likten
kırıntıları bıraktğımız sahilde, hem de
bütün güneşleri bi sabaha sığdırmışken
deniz çağırmışken, üşümüşken
senli geçmiş bi aşkertesi oluyor ya günlerden
geçmiş hesapların ne önemi var...

bahaneler arama, boşver
sussan daha az yorar.
gözü sulanmış bulutları bi araya getirmişken hem de
damlamışken bi yaprağın ihanet ustası tenine
uzamışken, tutunamamışken
ve şeklen bi göz yaşı olmuş toprağa karışmışken
yerçekimine sövmenin ne anlamı var...

sayko

2017, geçmeyecesi ayın, son aşkertesi