yakında olabilir

Günlüklerim içinde
kısa kısa hikayelik şeyler olsa da onlara aldırış etmiyorum
her şey kısalmaya başladı diyorum
hayat kısaldı
kitapları yarıda bırakıyorum artık
diğer yarımı kaybettim gibi
ah şu dünyanın hali yakar yüreğimi
devamla her şey kötüye gidiyor
insan felaketleri içinde can çekişiyor dünyamız
ne olacak sorusunu soramıyorum kendime

aklımdan bir sürü sanaryolar geçiyor
hiç birinin sonu belli değil
aslında tek geçerli sanaryo yalnızlığım

çıkarken odamdan
veda eder gibi bakıyorum eşyalara tek tek saniyeler içinde
odamda sağa sola giderken oluyor bunlar
son noktanın ötesi yok diyorum kendime bilmem kaçıncı kere
odadan ayrılırken yarı bilinçli olarak
bakıyorum eşyalara tek tek saniyeler içinde
biliyorum olacakları nasılsa
bu son diyor içim
buna hırslanıyorum
atacaklar her şeyleri sonunda

o saatın yanındaki charlinin çocuk ve köpekle olan resmini
bir kartona atacaklar
eşyaların canları acıyacak
bunu kimse anlamayacak
işte böyle benim sanaryom
sonrasını bilmediğim ama tahmin ettiğim şeyler
unutamadığım çocukluğum ve yalnızlığım hiç bırakmadılar beni....