Bazen...
Tevafuk halinde
Belgeselleri ibretle izliyor ve işitiyorum

O an
Hayretim artıkça
Aklı olmayan karşısında küçülüyorum

Kendimi
Bir şey sanmak
Adına, zaafına bakınca çok eziliyorum

Hayvan
Yuva yapıyor, eşleşiyor,
Aile kuruyor, sadıkça yavrulara bakıyor

Azimle
Şevkle, heyecanla çalışıyor
Kendini, eşini, yavrularını dahi koruyor

Dişi olan
Doğuruyor, sahipleniyor
Erkek ise onların yiyeceklerini getiriyor

Hülasa
Hilkat ve aidiyetlerine
Sadakatle hassasiyet göstererek gidiyor

Bizler ise
Doğal olarak benzer
Gayret, hedefler peşinde emek verirken

Yaratan
Muhatap alan, aklı
Ruhu, vicdanı, iradeyi vereni unutuyoruz

Ve hatta
Hakkıyla ona yakın olamıyor
Yalnızca huzur ve selamet için anıyoruz

Oysa
Böyle mi olmalıydı tevhit anlayışı
Her fırsatta keyfiyet, haz, bahaneye açık

Amel
Ve ihlasa gelince kalp temizliği
Veya Allah bana soracak sen dert etme diyoruz

Böyle
Bir samimiyet, sadakat, azimet
Ancak avunan, aldanan, gaflete dalan için esastır

Bilmem ki...
Niçin deruni bir muhabbetim vardır
Sanki aidiyetim de saklanan bir sevda farkıdır

Ulviyete
Açılan bir kapıdır, öteyi hatırlatandır
Ümidi, çileyi, sabrı edebi sessiz şecaati anlatır

Peki
Ne vardır, üç beş insan ve deve ardır
Sırrın, hikmetin, sadakatin, teslimiyet ihlasıdır

Yaratan
Kuluna en yakın olan, hakkını koruyan
İltica ettiğinde kulun sabrı samimiyetine bakan

Her resul
Ve indirilen kitabı kulu için anlatan
Onlara hak ve hakikate,doğru yolu aydınlatan

Şer ve şirkin
Nifak ve münafıklığı açıkça yasaklayan
Kuluna ruh, akıl, vicdan, irade yetisiyle donatan

Dünya ve nimetleri
Ahiret ve nihayet sizliği ibretle beyan eden
Alıp götüren vakitte zaafa yenilmesini istemeyen

Mustafa Cilasun