Sen ki bana baharda hazanı yazlarda kışı yaşatan!
Sen ki herkesin güldüğü bayramlarda beni ağlatan!
Sen ki acıları yüreğimde ciritleri acımasızca attıran!
O sen misin her zaman yağ gibi suyun üstüne çıkan?

Karanlık gecelerde ışığım ol dediğim zamanlar!
Bana bakıp acı duyunca gören insanlar
Kış gecelerinde sokaklarda üzerime düşerken damlalar.
Sen değil miydin Pencere arasından bakıp perde arkasında saklanan.

Ne çabuk unuttun kendini hani benim aşkım doldurmuştu yüreğini.?
Hani benim için bak kendine koruyayım! Diye bende ki beni diyen dillerin?
Hani nerede o benim ilklerim de benden kopamayan sevgili?
Nerede hani Bes- a-bes diyen özüne kurban diyen dillerin?

Şimdi ben isyan etmiyorum acılarımdan durdu hislerim.
Şimdi ben söyleyemem ne acı ne de tatlı sustu dillerim.
Şimdi ben gelemem ki tutmaz oldu! Varmaya dizlerim.
Tersine dönmüş devran ben diyemedim yerime sen dersin sevgili..