Ey gönül gülşenimin gülünü yolan güzel,
Elin bağında diken derip durma istersen.
Canevimin hırsızı, ömrümü çalan güzel,
Mülkünü harap etme, kırıp durma istersen.

Zülfünü kement ettin, benliğimi uçurdun,
Kirpiklerin okunu yüreğime geçirdin,
Su dilendim elinden, aşk zehrini içirdin.
Sen zalim avcı mısın, vurup durma istersen.

Dağ olsam, gam yüklenir yücelerim seninle,
Dil tutulur, tükenir hecelerim seninle,
Kâbuslara dost olur gecelerim seninle,
Rüyalarımı hayra yorup durma istersen.

Âşığınım reva mı çektiğim bunca cefa?
Sebatın yok mu senin, bu mudur ahde vefa?
Yârin viranesinde karar eyle bir defa,
Ağyarın sarayına girip durma istersen.

Sen kara celladımsın, ipimi çekeceksin,
Dudaklarından yine beddua dökeceksin,
Mezarıma taş diye kalbini dikeceksin,
Baş ucumda el gibi garip durma istersen.

Tek muradın yakmaksa sana mahkûm canımı,
Ellerin titremeden yaz ölüm fermanımı,
Geçir artık boynuma ayrılık urganımı,
Son arzun nedir diye sorup durma istersen.

Hüsamettin Kandemir