Denizde dalgalar vurur sahile,
Bıkmadan,yılmadan çarpar yıllarca.
Hayatta acılar vurur insana,
Izdırap verir,durmadan günlerce.

Dalgalar vururken sert kayalara,
Oluşur uçurum,falezler dik yar.
Dertler vurur,dik duran insanlara,
Hayat yıpratırken,olur ihtiyar.

Sanki dümdüz, ovalara bakarsın.
Altına baksan bir,ne kadar oyuk.
Üstüne bakma öyle aldanırsın.
Birden çöker,oluşur derin obruk.

İnsanlara baksan sanki mutludur.
Bilirsin sen,sanki hiç bir derdi yok.
İçini açıp baksan,neler var bir.
Dertleri olmuş dünyadan da büyük.

Dalgalar vurdukça,falez yükselir.
Sanma dalgaların gücü azalır.
Dertler vurdukça,acılar duyulur.
Sanma dertlerin acısı azalır.

Şimdi falezleri seyrediyorum.
Dalgalar hep yıpratmış,katman,katman.
Kendi hayatıma bir bakıyorum,
Acılar çok yıpratmış,batman,batman.

Kah falezlerin uçurumundayım.
Kah obrukların dik çukurluğunda.
Bilmiyorum ne kadar dayanırım,
Dayanabildiğim kadar kendimce.

Hayat dalgalar kadar yıpratıcı.
Oysa ben kaya gibi sert değilim.
Hayat obruklar gibi çökertici.
Oysa ben ova gibi düz değilim.