Nefesim Akasya yapraklarına
özsu taşıyan dalları gibi
çırpınırken asi rüzgarlarda

isyankar gece yarısı yaklaştıkça
mehtap gamsız şafağa geçerken
kızılım’sı yansırken mavi vahalar

onun ıssızca uyuduğu karanlık
tapınak su ve zambaklar içinde
kayıp düşler resimler çizerken

hala onula birlikteyim
o benimle ve asla ayrılmadık
ikimiz de bu dünyada tutukluyuz

onun silüeti çok narin duruyor
karanlığın gölgesinde hiçlik içinde
yükselen harabe mermer sütun gibi

düşlerim puslu soğuk renksiz duvarlar
ve bize yıldızları yansıtıyor
yosun bağlamış okyanus kıyısında


balıkların huzursuz çırpınışı
ölüm konçertosu gibi çınlarken
güneşin sıcaklığında ıstırap
çeken tuz kristalleri ışıldayan
yakamozların mavi haykırışı
gürlerken…

asuman gözlüm mavimsi mezarında kal
perili gemiler yelken acarken ufka doğru
huzursuzca dalgalanan bulutlar altında

kal anılarımın solmuş şafağında kızıl
dudaklarının tuzunda eriyen düşlerim
kanatlanıp düşünceye dek cennette


kurtlar sofrasına buyur sert rüzgarlarda
kalbin uğultusu bir fısıltıyla düşünce dek
ağla mehtap kasvet altında yükselince
yudumla mor şaraplar kuzu tadında

geceleri ayaz eserken dökülsün gam
yapraklarına yığılmış kutsal tapınaklar
ve bir ışığın gölge boyunca ilerlediği gibi
ve tel örgüler yanılsamayı mahvediyor

rüya gören bir silüet elinde uçurtma
yaralı göğsünde nabzı cılız cılız vuruyor
titrek titrek göğsünü tutuyor gözleri açık
kanadı kırık titreyen göçmen kuşları gibi

tabakaların altında doğal cehennem
savaştan sonra ortaya çıkan haykırış
isyan başlar gri saçlarımda dalgalanan
ey özgürlük ey asi rüzgarlarda savrulan

son savaşım...



Suskun//