Bazen yüreğin öyle acır ki
Hiç bir ilaç etki etmez
Duyguların öyle tarifsiz kalır ki
Yüreğin buna yetmez

Gözyaşların sessiz sessiz süzülür
Ama kimse fark etmez
Aradan yıllar geçer
Ama bu acı hiç dinmez

Yüreğine soğuk vurur hissetmez
Acıdan kahrolur fark etmez
Acıyacak yüreği kalmamıştır
Ama bunu kimse bilmez

Yüreği pare pare olur
Kimse anlamaz onu gözyaşlarında boğulur
Derdini anlatamazken
Nasıl çare bulunur?

Zaman geçer ama yüreğin hep aynı zamanda durur
Acıların hafiflemez sadece uyur
Uyandığında bütün sözler anlamsız olur
Anıların yüreğine sertçe vurur

Bir resme bakarsın saatlerce
İçinde tarifsiz duyguları bulundurur
Gözyaşların o resme dokunur
Hislerin tarifsiz olur

Acıyı söküp atmak istersin yüreğinden
Ama oynatamazsın yerinden
Geçmişe dönmek istersin
Ama gidemezsin geçmişe asla

Battıkça acılarına kanar yüreğin
Susturamazsın bağırır acıların
Ağlamak istersin yapamazsın
Sessizliğin içinde yanar yüreğin