Günlerden yine sonbahar...
Düşen yaprakları andırır yüzündeki her çizgi
Aptalları kandırır sözündeki o tatlı gizem
Benim bir buhrana dayanacak yüreğim var
Nasılsa hep aynı yerden başlıyor inanmaya aptal yüreğim

Teninde soluyorum güneşin servetini
Işık misali vuruyor hasretin penceremden
Yokluğunla söndürdüğüm bir lamba daha
Hayallerimi düşürüyor suya zihnimden

Seninle bölüyorum karanlığın zehrini
Sokak sokak dolaşıyorum yokluğun şehrini
Ürperen yüreğimden dökülen bir yaş daha
Yaşlandırıyor aşkın hengamesiyle beni

Günler bir bir akar...
Küsmüş çiçekleri açtırır gülen gözlerinin mavisi
Aşıkları usandırır İstanbul misali şiirsel bakışın
Aşk zaten her yerde, benim hala umudum var
Nasılsa hep aynı yerden başlıyor inanmaya aptal yüreğim

Teninde soluyorum güneşin servetini
Işık misali vuruyor hasretin penceremden
Yokluğunla söndürdüğüm bir lamba daha
Hayallerimi düşürüyor suya zihnimden

Seninle bölüyorum karanlığın zehrini
Sokak sokak dolaşıyorum yokluğun şehrini
Ürperen yüreğimden dökülen bir yaş daha
Yaşlandırıyor aşkın hengamesiyle beni

Aşk zor iş üstat...
Hem onunlayken yaşarsın en derinleri
Hem onsuz koklarsın bahçedeki gülleri
Gül terk eder dumanlı yollardaki sevdayı
Ben o sevda için nelerimi vermezdim de
O benim için benden vazgeçer, yüreğimi deler geçer
Nasılsa hep aynı yerden başlıyor inanmaya aptal yüreğim