Sen gittin amma, gönül köşkümden
Yazın ortasında, kara kış oldun
Şüphen mi vardı ki, temiz aşkımdan
Resimler de kalan, hayal düş oldun
Yazın ortasında, kara kış oldun

Hasreti, hasrete ekliyorken ben
Postada mektubu, yokluyorken ben
Müjdeli haberler bekliyorken ben
Hazana, hüzüne, gamma eş oldun
Yazın ortasında, kara kış oldun

Açtıkça yanlara, boş kaldı kollar
Hepsi de kurudu, tuttuğum dallar
Getirmiyor seni, uzanan yollar
Bağrıma bastığım, soğuk taş oldun
Yazın ortasında, kara kış oldun

Korkular gizlendi, sanma ki dindi
Kirpiklerden inen, hep kırkikindi
Yollara bakmaktan, feri tükendi
Gözlerimden düşen, damla yaş oldun
Yazın ortasında, kara kış oldun

O günden beridir, çile bitmiyor
Kahrolası zaman, geri gitmiyor
Böyle sevmelere, gücüm yetmiyor
Her zaman ağrıyan, dertli baş oldun
Yazın ortasında, kara kış oldun

Issız diyarlardan, dönmüyor giden
Hiç iflah olur mu, yâri terk eden
Seninle vuslatı, göremeden ben
Servis tabağımda, kanlı aş oldun
Yazın ortasında, kara kış oldun

Lüzumsuz solundan aldın yarayı
Tanısınlar artık, bahtı karayı
Neyleyim canan sız, köşkü sarayı
Saldığın pençeyle, vahşi kuş oldun
Yazın ortasında, kara kış oldun

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

DOST KALEMLERDEN GELENLER

Sevdanın acıtan mahiyetinde
Pes eder yüreğin zafiyetinde
Verdiğin savaşın nihayetinde
Kadere yenilip,sende tuş oldun
Yazın ortasında,kara kış oldun..........G.MORKAN