bir gün daha bağışla bütün baharlar adına
çocuk ellerimle geçeyim bu beyaz yolu
kaygısız boşluk ve derin ürpertiler içindeyken
zamanın masum kalbini geri ver bana

nefesimi yarıştırırken karıncalarla
kalabalıkların bir daha olmayacağını anlamadık mı
yankı dilinin içimize öğütler yağdıran yokuşunda
daha ileri gitmeye mecalimiz kalmamıştı

zelzele sofrasından kurtarabildiğimiz ne varsa
bulup teselli ettik yüreğimizi
ne güzeldi yeni bir günü çağırıp yetinmek
ne güzeldi
tatlı bir ay ışığı bulup gece ile sevişmek

nerede ne olduğumuzu düşünmeden
bütün korkularım başıma rüya
ne güldürüyor ne de yenilgi azabındayım
tanrı hissedenleri korusun

çürümüş dallar arıyorum kendini ölüme alıştıran
anımı anımsatan ne varsa hoşça kalsın
suya yürüyüp ışıltıları dinlemedik mi
göğe yalvarıp bulutlardan hayat dilerken
unutulmak için yalanlar söylemedik mi.