Bu Şiirimin hikâyesi Irak’ta masumca
Hayatını kaybetmiş binlerce Müslüman
Kardeşimize hitaben kaleme aldığım eserdir
...........................................................................

Kopuyor bedenden günahsız başlar
Kimi kız kimi erkek bu ne çaresizlik
Arkadaşlar

Derken ruhları gezer semalar da
Gören bilen var mı açlar mı toklar mı
Küçük çocukların ayakkabıları
Şimdi öksüz

Gelinlik kızların çeyizleri
Şimdi yerlerde üstünde bir tutam kan
Bu ahları hisseden var mı
Bir ana ağlıyor felluce sokaklarında
Feryad-ı figan-ı bir duyan var mı

Dünya ya yön verenleri görüyoruz
Füzelerle atomlarla birisi Bushtur
Biri İngiliz biti söylediklerimi
İrdeleyen var mı

Bugün canlı bombalar var Irak
Sokaklarında üstü tozlu teyze göze
Çarpıyor yetmişlik olsada
Duygu vahim duygu kimsesiz
Anlatıyor benim namusun
Dinim her şeyden önce gelir
Yaşlı bedeni enkaz altında
Dilimi tellafuz edebilen var mı

Irak’ta bir gül neredeyse her gün
Müslümanlara yardım dualarla uzak
Olsak ta Irak’ta bir gün neredeyse her gün

İbrahim KANDAMAR
10.01.2007