Aralandın
Gün gülücükler taşımadı penceremden
Buluverdin karanlığın ipucunu kendince
Ve bağbozumu korkularından, uzaklaşıverdin böylelikle
Aydınlığa erdin mi şimdi bilemem
Sunağısın artık yasaklı şölenlerin
Zaman ayarlı tutsak kuşlarca...
Çözüverdin düğümlerini özgürlüğün kanatlarını

Özgürlük ne güzel
Oysa, sarsıldı çatısı kentin,
Paramparça ettin duyguların mihrabını
Yerle bir ettin şimdi,
Göz ağrısına tutulmuş bütün sokakları
Ve sözlükçesine kilit vurdun sözcüklerin

Farkım yoktu sana göre ötekilerden
Açılması zor, kilitli kapılara dayandım
Buydu belki de bütün meramın
Keyfine keyif kat
Haydi yolun açık olsun

Şimdi sana dönenceler kadar uzağım
Şiir ikliminin bulutları göçtedir
Geriye dönüşü de olmaz artık bunun
Anladım ki, alışa gelenlerdendiniz
Gök gürlemesine hayır
Ve Yağmura evet diyenlerdendiniz

Ben de göçündeyim artık erkencil mevsimlerin
Hırçın vuruşların yontarken her yanımı
Kösnül duygulardı sence yaşamın kaynağı
Bu yabanıl mevsimlere hiç girmemeliydim

Kanatların tel tel koparıldığında
Bir gün sen de anlayacaksın, sevgiyi ve aşkı,
Arayacaksın, sana dönenceler kadar uzak olanı
Kim bilir hangi gün yanığı,
Şiir bahçelerinde bulacaksın kendini
ve ahlara beleneceksin

Antikası değildir bu kopuşlar, bu yontular günümüzün
Ucuzlamasıdır, bit pazarına düşürülen sevdaların
Yarınları yaşama tasasından uzak öngörüyle
Kafa bulmaktı gönül eğlencesi sevdalar...


Tükenişin adımı mıdır başlamak
Aldırmazlık mıdır sence suların devinimi
Yoksa yenilmek midir
Yenilenmek midir uçarı sevgilere
Olsun, öyle olsun
Sen de solacaksın
Evecenleşecek solgunluğun
Her anışta bir namlu,
Ve bir mermi olacaktır yüreğinde anılar

Solgun iklimleri bahar yeşertmez
Sen de uzak ol dönenceler kadar
Çünkü ben de uzaklaştım
Sana yıldızlar ötesince

KÖMEN-Haydar OKUR