hatırladın mı azize’m
hani,sen eylülde gelecektin
baharın son tonlarında bir karşılama yapacaktım
riyakarlıktan uzak,
hüznüm gibi yalnız ve yalın bir tören
sessiz bir senfoni eşliğinde
takdim edecektim kalbimin anahtarını
duyuyor musun ?
sana özlem çığlıklarımı
en çok da"bende ki sen"i özlüyorum
eylül de bitti
bir sonbahar daha yaşlandım...
özleminin yorgunluğu hala üstümde
sana hazırladığım senfoni yalnızlığıma çalıyor
notası eksik bir melodi gibi duyuyorum
olsun,
sen gelmedin ya,kafam zaten karışık
artık tüm şarkılar cenaze marşı tadı veriyor
kötürüm bir duygu var şimdi içimde
bir öykü,bir masal sanki
tüm hücrelerimle beklerken
sen aklıma geliyorsun
bir varmış ve aslında hiç yokmuş
bir kral ve üç oğlu
ben hiçbiri değilim
tüm ömrümü hazanda tükettim
yalnızlığın tüm renklerinde bir gökkuşağı çizdim
ve bir türlü altından geçemedim
bir eylül daha kaldıracak takatim kalmadı
madem yalnızlık ta bir ölümdür
o halde gel ey gerçek ölüm
bari sen gel
bu son eylülü olsun çileli ömrümün...

01 Ekim 2016