Şiir bu günde ölmedim. Anne diyecek
Sen sevdikçe büyüyecek sevgiler
Kısa etekli günler gelip geçecek hasretinden prangalar estiren

Sokak kuşları ağlıyor
Duvarların üstünde yuhalanmış kış
Pinç baladızlarda yaşlandı incir ağaçlarında
Ne bulvarda yürüyen yüksek topuklu kadınlar anlar
Ağaçlardan
Ne kalem bilir kendinin ağaç olduğundan habersiz

Şişmanca gözlük arkasından bakıyor
Gittikçe rengi solan dünya siyah beyaz
Çırılçıplak bozkura gök çarpıyor
Ne oğlan kızı anlar nede kız oğlana
Hayatı tepeden bakmanın tadını çıkarıyor
Sanırsın ki; kırkpınar pehlivanı
Ah kızım ah sen giderken biz geliyorduk o yollardan

Üstünde ve yaka tişört
Ayağında maviden kotu
Bilmez gezer durur var ile yoku
Taşlar yıldızları birer birer sabaha kadar dökülsün
Buz kesiyor ölümün soğukluğu avuçlarında şarapnel parçaları

Kim anardıki; kim söyle ölmeseydi.
Ahmet’i Mehmed’i Tarık’ı devrim savaşları başı bitli kitapların halkçılarını hakkıçılarını
Unuturum satırbaşı yapmayı manzarasız bu alemde yinede üç beş gün anılıp unutulur
Bütün ölenlerini ekmek derdine düşüp aş derdine düşüp yetir bitir derdine düşeceksiniz unutup
Acı durur boğaz durmaz işi garanti olanların tuzu kuru düş peşine emeğin unut
Bütün unuulanlar gibi ölümü kanıksadı. Sarmaş dolaş geziyor iş derdine can derdine
Sahteleşti herşey aşklar, heyecanlar
Artık hepsi herşey gedeolu
Koşmakla tutulmayan bir beyin fırtınası içinde azı çoğa çoğu aza katmakta halk


Ne zamanki düşünsem yağmur dolar gözlerim
Bir yer var biliyorum henüz varılmamış
Kuş olup uçsan o menzilin en tepesine
Dökülen yaprağıdır savrulan külün
Yazılmamış bir mısranın harfidir çiziktirdiğim

Yarın istanbuldayım. (O yarın artık bu gün oldu)
İstanbulu çizecek gözlerim
Biraz deniz biraz martı
Biraz gök belki biraz kız kulesi
İçimde hasretlerle döneceğim kesin
Bir yurt köşesine bırakıp geleceğim
Canımın bir parçası kızımı
Ve orada kalacak bir yarım okullar başlıyor

İşte böyle ben böyleyim
İstanbuldan doğan güneşi seyredeceğim bir zaman
İçime kanaviçe işleyecek hasretin
Çiçek demetim, buketim, herşeyimsin!
Herşeyimsin
Her akşam her sabah tefonunun zilini bekleyeceğim…

Günde kimbilir kaç öğün! Duam kendine iyi bak!
Seni sana sonra yardana emanet ediyorum.

Ne çabuk büyüdünüz?

Her harf bir devrimdi yüreğimi içine döktüğüm
Her harf gökyüzü
Her gökyüzü bir değil her insana kimi mavi kimi karanlık kimine orta direk!

Kimine…………. Aşk!
Kimine……. Nefret!

Nurten Ak Aygen
17.09.2016