Kimi uykusunda
Kimi keşfinde tehir edilen aşkların
Kimi de beklentisinde geçen zamanın
Bir de sensizlik var
Gecelerime karabasan gibi çöken
Nereye kadar sürer, bilinmez
Şimdi daha çok hatırlıyorum
Ilıyan bu sonbahar sabahında
Kimbilir belki bir yaşam biçimi bizimkisi
Belki de kabul görmeyen eğreti bir aşk
Sen her sustuğunda
Sen her uzak kaldığında
Ve sen her içine ağladığında
Ben biraz daha yaşlanıyorum
Kifayetsiz bir ömrün sonunda
Kendimi ahir zamana benzetiyorum
Gözlerim hep yapraklarda
Çoğu sararmadan yere düşüyor
Her düşenle içimde bir fırtına daha kopuyor
Sahi sen hangi yapraksın?
Sevginin yaprağı mı?
Yoksa hiçbir tanıma uymayan dostluğun mu?
Özlemlerimizin hatırına sen düşme ne olur
Eğer sende düşersen seherin bu vaktinde
Gece sığıntısı olur tüm ağlamalarım
Zembereği kopar duygularımın
Sensiz bu şehrime matem çöker
Gel kulak ver bu feryadıma
Sil baştan durdur zamanı
Savruk bu mevsime bir yön ver
İçinden geç bu seherin
Ömrümün bu sonbaharında
Ilık bir buse bırak üşümüş düşlerime...

17 Eylül 2017