MANEVİ BESİN

Kuran yüz on dört sure, hepsi tefekkür için;
Her şeyin bir kalbi var O’nun kalbi de Yasin;
Besmele çekerek gir Fatiha kapısından,
Okuyup anlayana şifa sunduğu kesin !..


NE-MÜMKÜN

O’nun bildiğini bilsek, feryat figan çilerdik;
Ürpermeyen yüreklere Hak’tan insaf dilerdik:
Rahat düş döşek yerine ya dağ ya çölde yatar,
Resulullah’a öykünüp çok ağlar, az gülerdik...


GÜLŞEHRİ MİZANI

Ölümü çegan anıp söyledik ten ve tinden;
Karabe deyip güldük kim gafilse kendinden;
Bu Dünya izzetini, tezelzül temennayla
Delim tartıp ders aldık Gülşehri şiirinden...

Çegan ya da çegane: Çengilerin raksederken kullandıkları, yarık ucuna madeni pullar takılmış bir tahta parçasından ibaret usül vurma aleti.
Karabe: Garip, gurbetçi.
Tezelzül: Şiddetli sarsılma, sallanma.
Temenna : 1. Arzu, istek, temenni. 2. Bir şeyi ya da kimseyi hürmet ve aşinalık hissiyle selamlamak.


DİREN KERKÜK

Üsküp’ten Astana’ya Kazan İstanbul’a yâr;
Bişkek, Kaşkar, Almatı, Tebriz, Bakü şahdamar:
Gök Hazar, Urmiye, Van, Basra hattı ön vatan;
Yeryüzünde Türklüğün kalbi Kerkük’te atar...


UZAK AKRABA

Kendimizden bigâne köke önem vermedik;
Gumpir, firek diyerek Aztek sebzesi yedik;
Patatesin pat’ında, domatesin dom’unda,
Ayan, beyan, belirgin öz Türkçeyi görmedik.

Gumpir: Patates.
Firek: Domates.


GÖBEKLİTEPE ÜÇLEMESİ

"Uç" tamgasından "Uçmağ", bize özgü ses "çe" den;
"At" tamgasından "Adam" anadil Kengerce’den;
Bir de "Oz" tamgası var, Tamu od’una simge;
Üçlü derin felsefe, gizemli ön-Türkçe’den...

Kengerce: Kengeşenlerin yani istişareye düşkün insanların lisanı anlamında, milat öncesinin 15’ binli yıllarında ortaya çıkan üç dilden, günümüze kadar özgün gelişimini Türkçeyle sürdüren ve Dünya’nın kuzey kuşağındaki genel geçer bütün dillerin ilk kaynağı olan ana dil. Sümerler de kendilerine Kenger derlerdi.


YER TESCİLLİ ÜRÜNLER

Antep’in baklavası, Kayseri pastırması,
Afyon’dan kaymak, sucuk, Maraş’ın dondurması,
Aydınlı kestanemiz, Urfalı çiğ köftemiz
Bayramiç beyazıyla yer berat imin hası...

Yer berat im: Korumalı coğrafi işaret tescili.


GÖNÜL SİLGİSİ

Ömür törpüsü yapmış da yürek söken yalanları
Sitem topuna tutmakta can gülünü yolanları;
Ah vah çekip ağlayarak derdi daim kılmak da ne
Önce gözyaşını silsin, sonra sebep olanları...


KISASA KISAS

Adam farkında değil, söğüp siğmek ezası;
"Dil alışmış", bahane, küfür gaflet sezası;
Gönül dalı kıranın kısasına denk kısas,
Sinkaflı hakarete, fidan dikme cezası...


MANKAFA

Ununu elemeden eleğini asmış da,
Eş dost uyardık sıra, başı göğe kasmış da,
Şimdiler feryat figan her önüne gelene,
Kafa kolda gezerken mandepsiye basmış da...

Mandepsi: Tuzak, dalavere.


HAŞHAŞ YAĞI

Yarım asırlık örgüt, suç dosyaları demli;
Çağdaş Mani dininin "ışık evleri" semli;
Haşhaşin yöntemlere yatkın elebaşının,
Ekmeğine sürülen yağın cinsi önemli...

Mani dini: M.S. 3. yy. da Pers ülkesinde ortaya çıkan ve adını kurucusundan alan bir inanç sistemidir. O günün Dünya’sında geçerli dinlerden alıntılar yapıp sentezleyerek evrensel kurtarıcılık savında bulunan bu öğretinin seçkinleri evlenmezler, geçimleri de müritleri tarafında karşılanırdı. Zerdüşt ikileminin, Babilonya geleneklerinin, Budizmden bazı kuralların, Musevi ve İsevi beyanların karmasından oluşmuş bu dinin dergahlarına "ışık evleri" denmekteydi...
Sem: Zehir
Haşhaşin: Suikastçi.


SAVMAN

Kiminin müvekkili mafyadır, kan dökücü;
Kimi de mala, mülke "lök"ten beter çökücü;
En iyisi kim dersen, hakka duyarlı Savman,
Birey odaklı vekil, namı, ciğer sökücü...

Savman: Avukat.
Lök: 1. Erkek boz deve. 2. pay hakkı.
Müvekkil: Mahkemelik davalarını ya da resmi ve özel işlerini takip için vekil tayin eden.


KÖKTEN ÇÖZÜM

Bizi barbardan sayanlar sözlerini yutsunlar;
Tusunami furyasında yamyam balık tutsunlar;
Mevlam, Türk düşmanlarına onulmaz dertler ver ki,
Birbirlerinin kökünü em sayıp kurutsunlar !..

Em: İlaç, yara merhemi.


SEVGİ BAHARLI

Sivas köftesi yiyen, diyor tat harikası;
Malzeme dersen karar, yok formül farikası;
Mayalanmış etleri tıpışlayan o eller,
İşe sevgi katmanın örnek lezzet ustası...

Farika: Bir şeyi ayırt etmeye yarayan özellikler.


ÇALIKUŞU

Kuzgunları görende bozmuyor duruşunu;
"Bû"ya kanat çırparken takmıyor onu, şunu;
Lavanta tarlasında gayet mestane gördük,
Bayan öğretmenlere simge çalıkuşunu...

Bû: Hoş koku.
* Lavanta: Çalı çiçeği.