Evet yanlış okumuyorsunuz aslında çok uzun zamandan beri var olan ancak henüz adı konmamış olan bir şiir türümüz var : Sallamasyon Şiir.

Sallamasyon şiir nedir peki?

İlk baktığınız anda Divan Edebiyatımızın gazel türü zannettiğiniz ancak derinlemesine incelediğinizde hiç bir anlamı olmayan şiirlere bizler sallamasyon şiir diyoruz.

Bu türde şiir yazmak aslında oldukça zordur. Çünkü bu kadar çok alakasız kelimeyi bir araya getirip onlardan yepyeni ve hiç duyulmamış tamlamalar türetebilmek öyle her babayiğidin harcı değildir. Ancak ülkemizde artık özellikle yeni yetişen genç nesil Atatürk’ün gençliğe hitabesi’’ni bile anlayamadığı için Arapça- Farsça kelimelerden türetilmiş tamlamalarla dolu bu tür sallamasyon şiirleri gördüklerinde ’’ Vay beeee. Adam( ya da kadın ) ne yazmış ! ’’ Diyorlar ve haliyle siz ikilemde kalıyorsunuz ’’adam/ kadın ne yazmış derken ’’ ben bi halt anlamadım bu ne yazmış’’ manasında mı yoksa ’’ Helal olsun. şahane bir şiir olmuş’’ manasında mıdır o sorudaki ’’ Ne’’

Sallamasyon şiir yazanlar neden ille de ’’Osmanlıca’’ dediğimiz eski Türkçenin içine ederler işte bunu anlamak oldukça zordur. Ama yine de şöyle düşünebiliriz: Nasıl ki soyut resimden hiç kimse bir halt anlamaz ama gelir birileri saatlerce o resim hakkında ahkam keser, aynı şey sallamasyon şiirler için de öyledir.

Her ne kadar imgelerle süslendiği iddia edilen ve serbest şiir olarak yazılan pek çok manzume de bu sallamasyon şiirler grubuna dahilse de onlara daha önceleri dokunduğum için bugün türün Osmanlıca katledilerek ve dahi oldukça uzun süren ıkınmalar sonucunda peydahlanmış bir yavrusundan örnek vermeye çalışacağım sizlere. (Salamasyon şiirin ne olduğunu tam olarak izah edebilmek için şiir tarafımdan yazılmıştır. Allahım affetsin.)

Not: Bilinmeyen kelimelerle ilgili açıklamalar tamamen doğrudur.


FASL-I DER BEYÂN-I FİRÂK-I VIRAK

İhtiva-yı muhtevanla beni dilhûn eyledin
Seyr-ü sefain eyle de beni Konya’ya bırak

Ben ki seng-i dîdarının bende-i kölesiyim.
Necasetten taharet et şems-i gülzar ile bak.

Meydan-ı Lahm-ı Ganemde küheylan etme fürûş.
Taam-ı padişahidir Liva-yı Afyon’da kabak.

Bu maşuk-u dümbelek çün setr-ü avret eyleme
Cûş olsun âteş-i nâlan, mevt-ü hüsn olsun âfak.

Hezarpâre eylesen de enf-i lerzânımı sen
Bî hikmet-i fülfül ile dest-i yevm-i tabak tabak

Bâdehu timar eylersin merkeb-i esvedini
Gahi rahvan, gahi tırıs, gahi dört nal koşarak.

Raşe-i giryanın ile felekler lebriz olur
Bu nasıl bir tefehhümdür bîsûd etme beni nâhak

Lezzet-i teşaşür ile reha bulsun cism-ü can
Bir buseyle hâben nakıs gonca fem vü elma yanak

Sami meded helak olduk bu gazel-i handanla
Vuslat-ı hemmam eyledi hem baldız hem bacanak.

--------------------------------------------------------------------

İhtiva: Kapsam, içerik
Muhteva: O da kapsam ve içerik
Dilhûn: İçi kan ağlayan
Seyr-ü Sefain: Gemi seferi.
Seng: Taş.
Didâr: Yüz, sima
Bende: Köle
Necasetten taharet: Pislikten temizlenme
Şems: Güneş
Gülzar: Gül nahçesi
Meydan-ı lahm-ı ganem: Et Meydanı
Küheylan: Soylu Arap atı
Füruş: Satmak
Taam-ı padişahi: Padişah yemeği
Liva-yı Afyon: Afyon Vilayeti
Maşuk: Aşık olunan sevgili
Dümbelek: Darbuka
Çün: İçin
Setr-ü avret: Avret yerlerini örtmek
Cûş: Coşmak
Nâlan: Ağlayan
Mevt-i hüsn: Güzel ölüm
Âfâk: Ufuklar
Hezarpâre: Bin parça
Enf: Burun
Lerzân: Titreyen
Bî hikmet: Hikmet ile
Fülfül: Toz biber
Dest: El
Yevm: Gün
Bâdehu: Daha sonra
Merkeb-i esved: Siyah eşek
Raşe: Titremek
Giryan: Ağlamaklı
Lebriz: Ağzına kadar dolu
Tefehhüm: Bilmek, önceden bilmek.
Bîsûd: Ümitsiz
Nâhak: Haksız yere
Teşâşür: işemek
Reha: Rahatlamak
Hâben nakıs: Uykusuz
Fem: Dudak
Handân: Şen, neşeli
Vuslat-ı hemmam: Hamama kavuşmak.