yaz dedi, azizem;
uzanıp tutamadığın ellerimi
bölük-pörçük bir vuslata aldanma
hasret kaldığın gözlerimi
ıslak bakışlarında sakla
unutamadığın sözlerimi
bir eylül tadında
serin rüyalarıma bırak
tıpkı gülüşlerini bıraktığın gibi
öyküsel düşlerinde
yaptığım tüm yolculuklarda
hep yanımda ol
sen yoksan,
dokunduğum herşey çürüyor
su çürüyor
toprak çürüyor
hava sensizlik kokuyor
yanıyor dört tarafım
dört parçaya bölünüyor kalbim
sen yaz dedi,azizem;
gitmeden başlayan ayrılıkları
malum önümüz kış,
içimizi ısıtan hikayelerden sözet
içimize ağlarken,
yaktığımız ağıtları tekrarla
döküver deryalara içini
ben varmışım,
yanındaymışım gibi konuş kendinle
dökülüver sonbahar yağmurları tadında
abı-hayatı ol yüreğimin
acıyan içime bir nefes ver
sensizlik sağanak sağanak düşerken ellerime
unut gitsin dünden kalanları
anlat yürek yangınlarını
ve seni sadece sen bil
bir de sen...
ve yine sen...
hakkımda son hükmünü ver
sevgine boynum kıldan incedir
ya azat et bu sevdayı
ya da kır kalemi...
*Gidiyorum ama ne olur yaz dedi!
10 Eylül 2017