çocuklar gibi dalmıştım şiire
kelimeleri götürdüm gittiğim her yere
baştan aşağı benimdi bu dünya
beyaz sayfalarda daldım nice rüyaya

gördüğüm her nesneden seni alır
bal arası telaşıyla işlerdim satır satır
hatta küçük bir çocukta seni bulmuştum
küçüklüğünü sevecenliğini tatmıştı ruhum

okuduğum mektepde sıra arkadaşım
gezindiğim yollarda bir şekilde yoldaşım
hasret ve vuslata kavuştuğum çağımdın
dört bir yana zarifçe yazılmalıydı adın

zarifçe olmalı ki incinmesin canın
çünkü baktıkça adına seni bulucağım
seni buldukça yeni şiirlere dalacağım
kurduğum bu döngüdür benim yaşamım

sen görmedim görmeyeceksin belki bu olup bitenleri
ama ben hep senleydim gördüm her halini
hiç sevmediğin bu adamın sevdası sevgili
delirmedim ama senden ötesini de gözlerim görmedi

şimdi kim bilir gidişinin kaçıncı senesi
saçlarıma beyaz düştüğüne göre
bulunur belki de aşağı yukarı tahmini
lakin emin ol son şiirimle kollarında öleceğim sevgili