çal kapısını
Sessizce ve derinden elinde bir kaç od’un parçasıyla
Al koy yüreğinin ta üstüne koy ki anlayabilesin beni...

Sonra vazgeçiyorum
Od oluyorum yıldızların renginden
Sağır oluyor gecenin karanlığı
Kalkıp yokluğuna bir çay daha demliyorum.
Üşüdükçe, titriyor titredikçe yokluğuna biraz daha sarılıyorum
Satırlarımın arasındaki boşlukları bir seni gömüyorum bir de sensiz olmaz diye inat eden beni...
Olsun diyorum boşluklarda da olsa yanyana geliyoruz ya
İnanmazsın ama ona bile seviniyorum.


Gökyüzü gözlüm
Başak başak umut toplarlen saç renginden
Kahve rengi teninde ölüyorum bize
Bize iyi bak..

Simdi esir bir sigara dumanıyım boğazlara düğümlenen
Sonra sesim kısılıyor
Sessizliğim oluyorsun.
Olma!
Ki
Zaten toprağa yalnız gömülür her beden...



Şimdi rahatça yudumla mutluluğunu
Ve düşünme beni
Bir karamala şiir say
Sonra bir mart sabahında yak beni...
Bir mart sabahında sana yandığım gibi