Dönsen ne fark eder ki yok artık bir anlamı
İçimin yangınları söneli çok oluyor
Yokluğuna alışmış yüklenmişim bu gamı
Bilmezmisin tüm dertler zaten beni buluyor
Varsın asılı kalsın suratsızlık yüzüme
Mutsuzluğun dramı damga vursun gözüme.



Harap bir bina gibi yavaş yavaş çürüsem
Ne farkeder bu yolda tek başına yürüsem
Hatta cefa çekerken ayağımı sürüsem
Yanlış bir aşk yüzünden yalnızlıktan kurusam
Yine de sitem etmem alnımda ki yazıma
Yeni bir tel takarım aşktan kopan sazıma.



Derdin adı sevdaymış öğrettin biliyorsun
Ama geçen zamanla her şeyi siliyorsun
Hatta bir zaman sonra mutluluk diliyorsun
Hayatı acı deyip yanarak da yiyorsun
Katlanacak bir adam bulamazsam nazıma
Yalnızlık türküsünü yatırırım dizime.



Bu satırlar kimine tanıdık gelecektir
Kendine yakıştırıp belki de gülecektir
Ama elbet birisi gerçeği bilecektir
Bu satırlardan sonra bu aşkı silecektir
Şunu bilsin ki o zat döndüm artık özüme
İnadım inat benim söz söyletmem sözüme.




Ayvazım DENİZ