Vardım yârin eline kendi yok bilen yoktu
Sordum sual eyledim burdan gitti dediler
Sana yar olmaz diye akıl verenler çoktu
O dillerde düşmeyen sevda bitti dediler


Haberin gelmeyince düşlerini bitirdi
Önce anası öldü babasını yitirdi
Aklı ermedi işe ne var ne yok batırdı
Babadan kalma evi hemen sattı dediler


Daha sonra haliyle huyu suyu değişti
Açıldı modern oldu şekli hayı değişti
Uzun topuklu giydi tipi boyu değişti
Moda denen vebaya nerden çattı dediler


Selam verip almadı tepeden baktı bize
Nasiat kar etmedi kulak tıkadı söze
Gözünü dikti çoğa şükür etmedi aza
Yaptığı muzurluklar cana yetti dediler


Saçlarını boyadı giydi mini eteği
Hercai arı gibi terk eyledi peteği
Başına buruk oldu yemeyince köteği
Salaş kayıklar gibi çabuk battı dediler


Çarşıda gören olmuş yanında biri varmış
Adamın kasabada mekânı yeri varmış
Sekiz dönüm arsası dükkanı barı varmış
Demek kendi ruhunu mala kattı dediler


Mehmet Kılıçel