Yeni bir günü daha indirdi askıdan
Üzerine giyerken baktı endamına
Antika aynada
Rengi ve sesi uyumlu olmalıydı
Görenler aman çok şıksın,çok yakışmış demeliydi
Evrildi çevrildi bir kez daha baktı

Gün maviliğini seslendi
Atmaca grisi bir desenle
Sığındı göğsüne
Bir siyalığın var mı diye sorguladı günü
Vardı aldı ayaklarına giydi

Esrik rengini tuttu günün
Gözlerine taktı bu kez
Lacivert bir camın arkasından bakacaktı
Vadinin göğüne

Göğün kuşağını esinlendi bu kez
Günün kenarından tuttu aldı yelpazesine
Elinde savrulurken zamanı serpiştirdi yüzüne

Ama ilk iç çamaşırlarını giymişti
Başlarken güne
Beyaz ve olabildiğince ak
İçi gibi olsun diye

Maviliğin arasında beyazın üzerinde
Hüzünlü bir şarkı gibi mırıldanan
Yaz sarısı gömleği vardı
Altında günün hükmüne uygun
Sağlam ve kati buyruk gibi
Bir de pantolon giymişti

Giyindi kuşandı sokağın sevincini
Her gülüşe selam verdi
Menevişli sesiyle
Ve hıçkırdı kalbinin derininden rastladığı her hüzne

Gün sebeplerini ayıklatırken bir bir
Ağdı sabrını ve sadakatini
Her sözde samimiyet
Her renkte ihlas aradı

Mucurlu ağızları söyletmedi
Saygın ve kendi olan adamlığa
Can siperane bastı gövdesini
Gün bereketi diye saldı ufkuna

Gün meylendi bir iyi niyet hamlesiyle
İşretli vakitlerini koydu masaya
Bu aklı almalı
Ve bu kalple sevmeli olsa
Daha çok var olacaktı
Anladı

Gün girdabına aldı alacak derken
Kündeye getirdi hasımlarını
Ve bir sevme darbesiyle
Vurdu kalplerini göğe

Akşam giyinmiş bir meşhurdu artık
Kızıllığında yeşerttiği hüzünlerle
Bir gemi gibi yollandı onda dertlerini
Koyulaşan denizlere

Ve gece sıyırdı attı giysisini günün
Askıya taktı her bir anı
Artık yorulmuş bir mutluluktu gün
Taktı askıya ve koydu diğer günlerin yanına
Gardolabına…