1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
769
Okunma
Renklerin ihaneti
Mavi göktür göğün mavisine varılmaz
Kan kırmızıdır lakin kırmızı kan değildir
Sema görünürde göze, semaya varılmaz
Öte ile beri arasında tek gerçek varlıktır
Kendi renginde var oldukça her şey
Dünya üstünde kurulur o güzel denge
Renklerin alışımı da karışımıda güzeldir
Ton seslerinde güzelleşir ressamın elinde
Bir rengin üstüne çekebilirsin bir perde
Perdesi çekilince olduğu gibi durur yerde
Rengin kendini inkârı insanı düşürür derde
Siyahı beyaz, sarıyı yeşil gördüğün yerde
Düşün ve seyret bir gökkuşağı güzelliğini
Yeryüzünde değiştirebilirsin tüm yasaları
Yaratanın yasalarının sonsuzluğunda ölür
Renklerin ihanetidir gökkuşağının dağılması
Ahmet Coşkun
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz