sustu bülbüller soldu çiçekler
hazan mı geldi bahar mı belli değil
her yer sessiz ve karanlık
dünyam döndü kara bir zindana

var mıyım yok muyum bir sor bana
seninle yaşıyor bu tende ki can
kesildi nefesim kalmadı dermanım
hayatıma girdin güldürdün beni
gitmekle kalmayıp yaşarken öldürdün

yalnız mezar da çekilmezmiş kabir azabı
yaşarken çektirdin bana bu ızdırabı
hakkını helal et diyemedim sana
biliyorum uzaktan da olsa el sallayacaksın bana

vuslat bizim için ateşten bir gömlekmiş
doyasıya sevdiceğim diyemedim sana
damarlarımdan akmıyor artık kanım
sensiz kurudu bak hayat pınarlarım

fazla bekletmeyecek geleceğim yanına
sil gözünde ki yaşları süzülmesin yanağına
hani hep diyordum ya sana
ölümsüzdü bizim sevdamız
kesilse de şehadet parmağımız

razıyım yanında olmak için
kefensiz de olsa girmeye kara toprağa
karşıla beni cennet kapılarından birinde
göreceksin bak yüreğim ellerinde ...





Refik
21 .08 . 2017
İstanbul