Aklımda hep aynı sorular.
Yüreğim başıma gelenlerden,
Sadece beni suçlar.
Ey sevgili,
En sevgili,
Tek sevgili...
Hiç mi beni sevemezsin.
Aldığın kalbimin karşılığında,
Gönlünü bana veremezsin?
Bu kadar mı imkansız,
Yüzüme bir kez gülmen.
Mümkünsüz mü yani,
Yalandan da olsa sevdim demen.
Bak içimde ne fırtınalar kopmakta,
Her bir parçam beni bırakıp,
Sana doğru koşmakta.
İçimdeki sen,
Yıllar var ki benimle savaşmakta.
Can sevgili,
Yar sevgili,
Gel gayrı beni sar sevgili.
İster toprak ol ister kefen.
Zor değil ki dileğim senden.
Görmez misin viran oldum,
Harap oldum,
Bitap düştüm.
Artık buna bir son veremez misin?
Bir kaç saniye olsa bile,
Yolun düşüp bana gelemez misin?
Söyle sevgili,
Ben sana hem deli,
Hem divane iken,
Etrafında sürekli pervaneyken,
Bayram sabahını bekleyen,
Çocuklar gibi seni beklerken,
Sen bana bir ümit veremez misin?
En azından ’’belki bir gün’’ diyemez misin?
Hiç olmazsa hatır için,
Bu kadarını olsun söyleyemez misin?
Biliyorsun,
Bir gün güneş bile tersten doğacak.
Biliyorsun,
Dağlar ufalanacak,
Toza toprağa karışacak.
Sen de yaşlanacaksın sevgili,
Elin yüzün buruşacak.
Güzelliğin solacak.
Sendeki seni görmeyenlerin hepsi,
Yanından kaybolacak.
Hiç olmazsa o zaman sevgili,
Bari o zaman beni sevemez misin?

Celal BAHAR