Burada eskiden insanlar vardı
gölgeleri küçük
ama yürekleri kocaman
adam gibi adamlar
bir kırık kaldırım
çoktan emekliliği gelmiş
kimi yanıp kimi sönen sokak lambası
bir de bizim şu küçük İzzet’in
yere bakan yürek yakan ablası...

Sokakta çok güzel evler
içinde yoksul
ama çok efendi insanlar
birbirinin halinden her zaman anlar
ve geçip giden güzel anlar...

yazın sokak çeşmesinde
kuyruğa giren genç kızlar delikanlılar
gürül gürül ta Elmadağ’dan gelirdi suyu
ve içenin
inanın çok güzel olurdu huyu...

burada eskiden bir bakkal vardı
bakkalın
kabarık veresiye defteri
ara ara
duvarda gezinen fındık fareleri
bak, bak yine depreşti yüreğimin yareleri
pencereden pencereye laf yetiştirilir
bazende imece usulü
paralar pullar bitiştirilir
evlenen kızlara oğlanlara bir dolu hediye
düğünde ne varsa hep beraber atıştırılır...
yaşananlar akla gelince gözler biraz nemlenir
hayat bu unutmak ne mümkün
yaşadıklarımız yürekte demlenir de demlenir...


Ahmet ZEYTİNCİ