31. VAKİT

gürültüyle çatlayan uzak aydınlığımsın benim
ıssızlığın dağlara doğru çekildiği duraklarda
nasıl benzemeye başlarsa bir insan sevgilisine
ağladığında ve güldüğünde nasıl benzerse
karla karışık yağmurdur aşk senin sesinde

artık, karanfilimizin serpilme vaktidir
rüyâlarımızın birbirine sarılma vaktidir
sesini sesime bitiştir, yüzünü yüzüme
hiç olmayacak bir duaya bile âmin der gibi
leylâ’sına kavuşmuş bir mecnun düşle
nurlandır yüzünü, dansa başlayalım, şafak sökende

32. VAR-OLMAK GAZELİ

bir anlamı vardır elbet
durduk yerde iç çekenin

vardır bir açıklaması
ıssızlıkta açılan kanat sesinin

bir düşündüğü vardır elbet
dağ dağ, oylum oylum, tümce tümce gidenin

vardır bir yansıması
yağmuru sevdaya eşitleyenin

bir tasarımı vardır elbet
boşlukta öylece sakınımsız görünenin

vardır bir yakınması
“dört öğe”(x)nin birliğine kanaat getirenin

(x): Empedokles öğretisi: Ateş, Hava, Su, Toprak.

33. ZİYANLIK ŞİİR

a.
bükülmüşüm
çığ altında kalmış bir hayvan gibi

sökülmüşüm
ilmek ilmek içimi

dökülmüşüm
ben sulardan, sen seslerden acemi

yıkılmışım
yıkılmaz sanırdım oysa gövdemi
b.
bir gülün yaprağından daha ince olmaya
heves ettim, yemin ettim üstüne
bu yüzden ki, incik-boncuk, ziyan ettim ömrümü

34. BERDEVAM

biz seviştikçe sevgilim görüyorsun ya
âdetâ mûcizeler gerçekleşiyor
yıldızlar yürüyor bahçemizde
dünyanın bütün ceylânları birden suya iniyor
ve yolların ve yılların ve güllerin sevinci
her yöresine yaşamın dal-budak salıyor

insanın mûcizelere de gereksinimi var
yıldızlar yürüsün bahçemizde
dünyanın bütün ceylânları birden suya insin
ve yolların ve yılların ve güllerin sevinci
her yöresine yaşamın dal-budak salsın
özdenlikle arzuluyoruz bunların hepsini

biz de boş durmayalım: sevişmeye berdevam tabi

35. YENİLMİŞ ŞİİR

sana sesleniyorum ey şiir öznesi
baksana bir

bassana bağrına
kurumuş otların çıtırtısını

vursana yarana
çıldırmış atların bağırtısını

yığsana hâtırâna
yenilmiş insanlığın hâtırâsını

(*): Şiir Kültürü, Aralık 2000, Sayı 7