"habersiz bırakma kendini gittiğim yerden
şiirlerimi kefenle adetindir."

ılık su içsem de şişiyor benim boğazım
bademciklerim kayıp sanırım yuttum
gözlerimde sonu -op ile biten bir iki sorun
dudaklarımda uçuk kaçık yaralar
uff diyorum dişlerim bile sızlıyor
bedenimin vakti dolmuş yolculuk bekliyor...

"uçmak istiyorum uçmak ama uçmak gibi değil
çakılası düşlerimden çok yükseklerde uçmak."

keşke bir durak önce indirseydin beni
zihnimde hücre hücre itaat etmezdim belki sana
uykuma düşürdüğün kabuslarım olmazdı kim bilir
kim bilir belki bir iki misket kalırdı avuçlarımda
günü birlik intikamlara pay etmeseydin keşke beni
okşadığım göz yaşlarımla oynaşmasaydın
ben dururken bin bir heves karşında
keşke görmezden gelip yok saymasaydın...

"elalemin ikileminde ararken mutluluğu
soyulmamış soğana döndürdün beni
en üryan halimle ağlamışken seni."

bakılası yerlerde görülmeyi bırakacağım artık
belki saçlarımı geri tararım kafam karışmasın
zaten oldum olası kaybetme inceliği yaşıyorum
iki yüzlü cümlelere sure gibi inanıyorum
sorun sende değil bende güzellemesine
en güzel bayramlıkları giydiriyorum
inan daha yeni anlıyorum neden iki ileri bir geri
sen sevecek kadar tanımamışsın ki beni...

omuzlarına düşürdüğün rüzgar kadar ortadayım
hiç gibi bakan bakışlarınca pulsuz postalandım
sağır gecelere ertelendim ıslık ıslık
boşa çemkirmelere öylesine kala kaldım sadece
yüreğimiz yeter sandığım her şey eksikmiş oysa ki
ve ben bir görmelik hatır bile edinememişim...

"gözlerini maviye boyasam ben gibi görür müsün bilmem ?
ak düşürdüğün kalbimin vebali boynunda
bu şiiri de kefenle gitsin
yok saymak sevdadır huyunda."



İsmail Yılmaz